José en Guus van Heereveld wonen al veertig jaar in hetzelfde huis in Sint Oedenrode. Hier, in dit typisch jaren zeventig huis van betonstenen, zijn zij blijven wonen nadat de kinderen het huis uit waren. Ze hadden eerder plannen om een nieuw huis te bouwen, maar kozen uiteindelijk voor een grondige verbouwing, voor een bijna nieuw huis. Over het resultaat verwonderen ze zich nog elke dag.
Waarom diederendirrix?
“We hebben met drie architecten gesproken en Bert Dirrix gaf als persoon de doorslag. Hij voelde aan hoe we wilden wonen”, vertelt José. Guus vult aan: “Ik was verbaasd hoe goed Bert kan luisteren met zijn oren, zijn ogen en met zijn intuïtie. Met al zijn zintuigen begreep hij onze bedoelingen. Die heeft hij vervolgens op briljante wijze vertaald in een bijzonder en verrassend ontwerp.
“Hij voelde aan hoe we wilden wonen”
Zijn intentie was niet om als architect te scoren, wel om voor ons een huis te ontwerpen dat bij ons past, waarin we ons lekker voelen.”
Wat waren jullie wensen?
“We wilden vooral licht, lucht en ruimte. Bert presenteerde drie interessante schetsen, allen met behoud van de voorgevel. We hebben gekozen voor de meest gewaagde variant.” Een glazen pui met rondingen hadden ze van te voren niet kunnen bedenken, maar het sloot goed aan op hun wensen. José: “Bij het zien van de tekeningen vroeg ik me af hoe die grote ruimte op te vullen, maar toen het huis klaar was ging het automatisch.”
“We hebben gekozen voor de meest gewaagde variant.”
De ronding in de gevel creëert drie logische plekken om te zitten, lezen en tafelen. De keuken staat centraal in de ruimte en is ook door de architect ontworpen. “Je hebt niet het idee dat je hier in de keuken staat. Het is echt een bijzonder object.”
Zijn jullie tevreden met het resultaat?
José blikt terug: “Tijdens de verbouwing moesten we wel even wennen aan de houten, beweegbare poort voor het raam. De smalle latjes leken heel even net tralies. Nu vind ik het een heerlijke plek met mooi licht om er te lezen bij de invallende avondzon.” Guus: “Gelukkig hadden we een directe hulplijn naar Bert. Hij of één van zijn medewerkers stond altijd voor ons klaar voor vragen of adviezen. Het bouwproces was daardoor een relaxte aangelegenheid zonder problemen. Als die al eens dreigden, dan werden ze snel en adequaat opgelost. Ooit hebben we overwogen te verhuizen en een nieuw huis te bouwen, maar wonen in een nieuwbouwwijk was voor ons geen optie. Dus kozen we voor een bijna nieuw huis op de bestaande, vertrouwde plek. We staan vaak even stil, kijken in verwondering om ons heen en denken: wauw, wat mooi”.