Eigenlijk kom je superlatieven te kort bij de beleving van het resultaat van de transformatie van het voormalige SBP-gebouw op het Eindhovense Strijp-S. De oude Philips-fabriek, nu Gebouw Anton, is een rijksmonument verwijzend naar een roemrucht industrieel verleden. Maar de architecten Paul Diederen en Joost Roefs van diederendirrix Architectuur & Stedenbouw hebben van het gebouw een monument voor de toekomst gemaakt.

En daarmee is direct de ziel blootgelegd van deze indrukwekkende metamorfose: respect voor het industrieel verleden verpakt in een geheel eigen en intelligente visie. Leidraad voor het in- en uitwendige ontwerp is volgens beide architecten de oorspronkelijke robuuste esthetiek van het gebouw geweest.

Aluminium muurafdekkappen
Beslotenheid heeft plaatsgemaakt voor ontmoeten. Daar waar in de Philips-periode er nauwelijks contact bestond tussen de verschillende verdiepingen hebben Diederen en Roefs door middel van onder meer het aanbrengen van vijf ellipsvormige trappenhuizen een oplossing gecreëerd, waarin bewoners, werknemers en bezoekers elkaar kunnen ontmoeten. Bovenop het dak is een weelderige daktuin gecreëerd als sociale buitenruimte. Op het dak komen drie van de vijf ellipsvormige schachten uit in een opvallende glazen dakopbouw. Deze zijn voorzien van slank geprofileerde en gesegmenteerde aluminium muurafdekkappen. “We zoeken wat dat betreft veelal de grenzen op van het materiaal dat we in onze ontwerpen opnemen”, zegt Joost Roefs. “In dit geval is dat aluminium.” Volgens Paul Diederen geldt dat ook voor de enorme vensters. “Als we grote ramen willen, dan willen we ze ook zo groot mogelijk. Hiervoor hebben we speciale, ranke aluminium profielen laten ontwikkelen. Als de ramen naar buiten toe opendraaien, dan zijn het net vinnen op het gebouw.
Weer- en windbestendig overigens.”

Lees het volledige artikel in Aluminium in praktijk magazine